De moerbeiboom is een bijzondere boom. Daar kwamen wij al gauw achter toen wij onze BnB kochten met deze boom in de achtertuin. De moerbeiboom geeft als ze jong is witte vruchten, die na verloop van tijd rood worden en uiteindelijk zwart. Er zijn verschillende mooie verhalen over de moerbeiboom, maar ik begin met de bijzonderste (vind ikzelf dan). Veel leesplezier!
De bekende oude mythe gaat over Pyramus en Thisbe. Via deze mythe willen ze vertellen hoe de moerbeibessen aan hun kleur komen.
Pyramys en Thisbe waren geliefden uit het oude Babylon. Ze waren buren, maar mochten van hun ouders niet met elkaar omgaan. Door een spleet in de muur hadden ze contact en konden ze elkaar kussen. Ze wilden elkaar zo graag zien, dat ze op een geheime plek afspraken om elkaar te ontmoeten. Onder de oude moerbeiboom vlakbij een oud graf, daar zou niemand ze zien.
Thisbe was er als eerst, maar toen zij onder de boom ging zitten kwam er ineens een leeuwin aan. De bek was nog bevlekt met bloed. Verschrikt rende ze weg, waarbij ze haar sluier liet vallen. De leeuwin dronk wat water bij de rivier en liep verder, nadat ze het bloed aan de sluier van Thisbe had afgeveegd.
Even later kwam Pyramus aan bij de moerbeiboom. Daar trof hij de bebloede sluier van Thisbe aan en zag de voetafdruk van de leeuw. Hij dacht dat Thisbe was verscheurd, en was zo verdrietig dat hij zich in zijn zwaard stortte. Het bloed dat weg spatte kleurde de witte vruchten in de moerbeiboom rood.
Toen Thisbe terugkeerde naar de boom, vol verlangen om Pyramus te vertellen wat er was gebeurd, zag ze het levenloze lichaam van Pyramus. Ze stak zichzelf met het zwaard van haar geliefde. De goden hebben het gejammer van Thisbe aangehoord, en als eerbetoon aan deze geliefden gaven zij de vruchten van de moerbeiboom voorgoed een bloedrode kleur.
Is het niet een bijzonder verhaal?
Ook volgens het Boeddhisme is het een bijzondere boom; Boeddha kwam onder dit type boom tot verlichting. In China groeit de boom ook veel; niet voor de vruchten, maar voor de zijderups. De zachte bladeren vormen het voedsel voor de rups. De naam zegt het al: de rups kan zijdedraad spinnen. De rups stopt na 28 dagen met bestaan; in die periode wordt de zijden draad wel 900 tot 1500 meter lang! In Israël is dit ook geprobeerd maar de speciale rupsen die er nodig zijn overleven daar niet. Nu is het daar, net als bij ons, een fijne boom voor in de tuin.
Over onze boom in de tuin gesproken: deze heeft ook een bijzonder verhaal. Ongeveer 110 jaar geleden is deze geplant. Het begon met groeien als een boom met 1 stam, maar als de boom vol met bladeren en vruchten zit kunnen de takken erg gaan hangen (het hout van een moerbeiboom is erg zacht).
Na een flinke zomerstorm, toen de familie Daalder nog in onze BnB woonde, is de boom omgevallen. Uiteraard wilden ze de boom redden en hebben ze een tak van de boom gehaald en die, zoals ze dat noemen, geënt op de wortels. Daardoor is het een bootvormige boom geworden. Volgens zeggen is dat zo’n jaar of vijftig geleden.
Bij de buren is nog een stek in de tuin geplant. Dat is inmiddels ook een flinke boom geworden. Vanaf onze kamer de Nigra op de eerste verdieping kun je ‘m goed zien.
Het ene jaar geeft onze boom meer vruchten dan de ander. Om hem goed te laten bloeien laten we hem snoeien door Peter Visser. En laat dat nu net de man van een kleinkind zijn van meneer Daalder, de familie die vroeger ook zoveel plezier had van deze boom door de schommel die zijn er in hadden hangen. Door het goede onderhoud geeft ze prachtige vruchten. Er is nog meer toeval aan de boom verbonden:
Geloof!
In Lucas 17: 6 neemt de Here Jezus deze moerbeiboom als voorbeeld, als de discipelen Hem vragen hen meer geloof te geven. Hij zegt dan: “Als gij een geloof had als een mosterdzaad, gij zoudt tot deze moerbeiboom (Gr. sukaminos) zeggen: Wordt ontworteld en in de zee geplant, en hij zou u gehoorzamen.” Wetende dat deze bomen in de lage vlakten van Judea groeiden, krijgt deze tekst meer betekenis, want over de bergen heen zou deze moerbeiboom in de zee terecht moeten komen. Daarvoor is wel een zeer groot geloof nodig!
Onze zoon heet ook Lucas en we wonen op Kikkertstraat nummer 17!
Toeval bestaat niet, of wel?
Esther, 8 augustus 2019
